Bir sorum var, geçmişten gelen ve geleceğe doğru cevapsız biçimde giden. Her yolculukta, her durakta, her solukta sorduğum ama asla cevap...

İki zar attım hayat hakkında, ikisi de hiç geldi. Her yüzü de aynı olasılığa sahipmiş aslında. Ne yere bakan ne de diğer tarafları fark...

Zihnimin karanlık odalarından birindeyim aydınlık bir günün sabahında. Etrafıma hafif düşünceli biraz da boş gözlerle bakarken bir ağaç...

Sevilmek ister her insan. Gözle ya da sadece bir kalple değil. Karşı tarafın ruhuyla sevmesini bekler. Hiç usanmadan yıllarca sürer bu...

Ben şimdi bir olasılıklar kıyısında, ellerimi cebime koymuş bekliyorum. Ceplerimde birkaç taş var, kimisi büyük kimisi küçük, bazısı ağır...

Gözlerini Kapat; Koyu gecenin karanlığında, usulca salınarak ve ağır ağır suları yırtarak ilerleyen hayat kayığının içinde gizli...