İKİNCİ PERDE

Kaç, saklan, olabildiğince koş! Nereye varsan hep bir adım gerisindeyiz hayatın. Bazı hatıralar gölgesindeyiz. Kendimiz için hep biraz eksiğiz. Çok uğraştığım, çok yaralandığım birer birer de tamamladığım o büyük kalenin surlarını tek seferde yıkıyorum bugün. Şahsi fikirleri önemsemek yerine şahıslardan uzaklaşıyorum. Kendimle yolculuğumun kaçıncı evresine geldim... Yeni bir macera, tamamlanmayı bekleyen birçok düşüncem var. İkinci perde başlıyor!

Yaşantımın ikinci çeyreğinde olduğumun tahminindeyim. Bazen korkutucu bir sessizlikteyim. Derin dalgalı bir deniz gibi kafamın içinde de düşünceler arasında akıntıya kapılıp gidiyorum. Güneşin doğuşu ve batışı arasındaki geçen zamanda değil, ay ışığının parlaklığında yaşıyorum. Ne cümleler yazdım... Kendime söz geçiremedim de anlamsızlıklar içinde anlam yarattım. Çok bilmeceli olan hayatın birkaç ipucuna sahibim. Yöntemi değiştirdiğimde bile yolların kesişim noktasında uzunca soluklanırken buluyorum kendimi.

Açmak için baharı bekleyen çiçekler, gökyüzünün karanlığa bürünmesi için batması gereken güneş, emek gerektiren sorumluluklar, her biri koşula bağlı olan binlerce olasılık, hangi olasılıkları yerine getirmem gerekiyordu ve tüm bunlar için doğru zaman hangisiydi? Söndürdüğüm yedinci sigaramın dumanı gibi beynim de darmaduman oldu sanki. Gönlümde tarifsiz bir ağrı, ihmalsizlikler ülkesinde yaşıyorum.

Kaygısız hayat yerine vicdanımı rahatsız eden yaşantı. İyi ve kötü ayrımı değil hep ortalarında bazı şeylerin ve görünenin arkasındaki anlamı aramak. Çok düşünmek değil çok düşlüyorum. Zaman zaman çok da düşüyorum. Toprak ve bulutlar gibi iki farklı uzunca mesafede bazen toprağın altında bazen bulutların da üstündeyim. Hem kuşlar kadar hür hem toprak kadar boğucu bazı geceler.

Kaç farklı anlatımım var ama hepsinin merkezi kendime çekiliyor. Ayaklarımda prangalar, sırtımda bir yığın yük var. Mutluluk, tarifsiz. Kısmi yaşanıp geçen bir çok güzel anı sonrası derince bir sessizlik içinde düşünürken buluyorum kendimi. Bazı insanlarla benzer duygular yaşadığımın farkındalığı iyice yer edindi aklımda. Bazen tek bir beceri tüm kötü şeyleri sır gibi saklayabilir. Düşüncelerimin artması için gece vakitlerinin gelmesi gibi..