KAN BULAŞMIŞ GÜNCEM
Kan akar gözlerimden kan. Ne bir intikam ne geçen zaman. Bir çok mekan farklı anılar. Borç bildim kalbimdeki karanlığı kusmaya her gecemde, yeni umutlar yeşersin diye. Yağmur değil keder yağdı gökyüzünden sararıp solmuş sayfalarıma. Başladım yazmaya, anlatılar karıştı günlere; selamlaştım içimdeki kendimle…
Gecede yaşarım bilinmez günüm. Ne istediğimi bilirim, geçmez sözüm. Döndüm ait olduğum yere, sürüklendim girdapta bir ileriye bir geriye. Biraz anlattığım, çokça sustuğum anıların gölgesinde boğuldum. Yetişmeye çalıştığım tüm duygular ayaklarıma zincir, dilime yara oldu. Anlatamadığım noktada yazmaya döndüm. Ellerimde yaralar, sırtımda büyük yükler var…
İlkbaharda yaprakları solmuş bir çiçek… Bir yudum su, bir avuç güneşe muhtaç kalıp yıllar boyu beklemiş. Öylesine karanlıkta kalmış ki kışa alışmış. Yalancı kış güneşini gerçek sandığında yaprakları yeşermeye başlamış. Diğer tüm çiçekler yeşerirken solmuş, aldatıcı kış soğuğunda kendini yeşertmiş. Dalları hep bükük kalmış…
Aldandım yalancı güneşe, içimi ısıtır diye. İnanmayı denedim belki de sahte sözlere. Unutmayı değil hiç öğrenmemiş olmayı diledim yaşantımın çoğunda. Gözyaşlarımla suladım toprağımı yine de yetmedi yeşermeye. Kapatamadığım bir boşluk gitgide büyüyor, önüne çıkan her şeyi içine çekiyordu. Boynumu büktüm, kabullendim solmuş bir çiçek gibi…
İçimdeki iki farklı kendimden oldukça uzaklaştım. Sineye çekildim, yeni bir gerçeklik yarattım. İkisi arasında sıkışıp kaldı. Alışmamı değil, yaşamımı zorlaştırdı. Söylediğimle düşündüğüm arasındaki uyumsuzluğun farkında olmak bile bazı durumlarda yetmiyordu. Çoğu zaman uykuya sığındım, düşlerde yaşadım.
Mutluluğu yazmayı değil mutsuzluğu irdelemeyi seviyorum. Kendi kuyruğunu yiyen yılanın (Ouroboros ) sonsuz döngüsü gibi hayatımı yıkıp baştan yaratıyorum. Her eksiklikte karşılaştığım zorluklar beni hep daha fazla şaşırtıyor. Yine de her şeyden habersizmişçesine devam etmeyi yeğliyorum.
Algılarımdaki kararsızlık cümlelerime yeni bir virgül ekliyor. Noktalayamadığım her cümle aklımda uzadıkça uzuyor. Anlatmayı azaltıp, yaşamayı dilediğim her şey için bir dilek diledim. Şaşırmayı ummuyor, karşılamayı bekliyorum. Son sigaramı yakıp daldım uzaklara…
EDİT: FİGEN AKÇAYOĞLU
